واژهی NFC کوتاه شدهی عبارت Near Field Communication است که از لحاظ لغوی به معنای ارتباطات میدان نزدیک میباشد. فناوری مورد نظر باعث برقراری ارتباط بیسیم بین دو دستگاه در فاصلهی بسیار نزدیک ( در حدود چند سانتی متر ) میشود. همانطور که از بلوتوث برای انتقال اطلاعات بین دو گوشی موبایل استفاده میشود، فناوری NFC میتواند این عمل را برای ما انجام دهد با این تفاوت که دیگر نیازی به جست و جوی دستگاهها برای پیدا نمودن یکدیگر نیست.
در فناوری مذکور بعد از تماس چیپ NFC در هر دو دستگاه عمل انتقال اطلاعات انجام میپذیرد و با ملزم بودن به تایید برقراری ارتباط از سوی دستگاه دوم، امنیت ارتباط افزایش خواهد یافت. با توجه به گستره استفاده از چیپ NFC در گجتهای هوشمند و پشتیبانی روز افزون از فناوری مورد نظر، اطلاعاتی که ما بین این چیپها رد و بدل میشود به صورت کدینگ بوده تا غیر قابل شنود باشد.
فرآیند انجام کار تکنولوژی NFC در گوشیهای موبایل :
1- برقراری ارتباط دو دستگاه موبایل به صورت نظیر به نظیر با یکدیگر
2- برقراری ارتباط دستگاه موبایل با برچسب یا تگهای NFC
3- برقراری ارتباط دستگاه موبایل با کارت خوانهای پشتیبان کننده NFC
در چه موارد میتوان از فناوری NFC استفاده نمود ؟
1- انجام هزینههای پرداختی از طریق دستگاههای مجهز به NFC
2- انتقال انواع فایل از طریق گجتهای مجهز به NFC
3- اتصال به چاپگرهای مجهز به NFC
4- شارژ بیسیم موبایل و تبلت هوشمند
5- اتصال به اسپیکرهای قابل حمل
NFC با Bluetooth چه تفاوتهایی دارد؟
1- مصرف پایین انرژی در فناوری NFC نسبت به بلوتوث
2- برد 10 سانتی متری در NFC که در بلوتوث به 10 متر نیز خواهد رسید
3- حداکثر سرعت انتقال در فناوری NFC برابر با 424 کیلوبیت بر ثانیه است در حالی که برای بلوتوث حداکثر 2.1 مگابیت بر ثانیه خواهد بود.
4- زمان جفت شدن بسیار پایین در NFC به اندازه یک دهم ثانیه که نشان از سرعت بالاتر نسبت به بلوتوث میباشد.
در پایان میتوان گفت بهترین گزینه برای انتقال فایلهای موسیقی، فیلم و تصویر بین گجتهای هوشمند ارتباط بیسیم بلوتوث با سرعت حداکثر 2.1 مگابیت بر ثانیه بوده و مناسب ترین مورد برای پرداختهای موبایلی، استفاده از فناوری NFC میباشد.